बिहानी

रातको त्यो कालो बादल छाएको, टलछ कि भनि हेर्दै

किरणको आशमा पल्लो छेउमा एक्लै म कठ्यांग्रिदै ||

आफ्नो लागि केहि बनाउछु भनि,आफ्नो पालो कुर्दै

डांडाको त्यो लामो यात्रा, आफै नै एक्लै चढ़दै ||

पहिलो आभाष संगै चिर-बिर आवाज मेरो कानमा परेको

एसो विचार्दा लाग्छ, आएछ कि क्या रे मेरो पनि पालो |

मलाई अँध्यारोले ढाके पनि, अब रहदैंन त्यो डरलाग्दो

शितल बतास संगै आउछु, अंगाली आफैमा उज्यालो ||

खुशीको मुस्कानहरु लीई, छर्न ती'लाई सबैको माझमा

हिमचुलीको शीरमा देखा पर्छु,एउटा रत्न उसको ताजमा |

सबै अन्धकार हटाई, एउटा नयाँ पलको सुरुवात गर्ने होडमा

गज़बको कुरा बोकी आउदछु, पहिलो पहरको मोडमा ||